0-3 Πρώιμη Παρέμβαση

ο-3 Πρώιμη Παρέμβαση

Η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα ιδιαίτερο γεγονός για ένα ζευγάρι. Η μετάβαση στη μητρότητα και την πατρότητα, η περίοδος της εγκυμοσύνης και του τοκετού, καθώς και η περίοδος που ακολουθεί τη γέννηση αποτελούν νέες προκλήσεις, που απαιτούν νέους ρόλους. Πολλές φορές οι γονείς δυσκολεύονται να αντιληφθούν τα σήματα του παιδιού και να ανταποκριθούν σε αυτά άμεσα και κατάλληλα. Αποτέλεσμα αυτών είναι να δημιουργούνται δυσκολίες στη διεπίδρασή τους. Οι πρώιμες αυτές δυσκολίες των γονιών στη διεπίδρασή τους με το βρέφος, καθώς δεν γίνονται αντικείμενο συμβολικής επεξεργασίας και αναπαράστασης, επηρεάζουν τον δεσμό βρέφους-γονιών και αντανακλώνται στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του βρέφους (Lebovici 1990 – Papousek 2001 – Fraiberg 2011 – Brisch 2014 – Dornes 2004).

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

    Εμφανίζονται τότε στα βρέφη διαταραχές όπως έντονο κλάμα, διαταραχές στον ύπνο, τη διατροφή, τη συμπεριφορά. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται ως ρυθμιστικές ή αυτορρυθμιστικές διαταραχές. Οι αναπτυξιακές αυτές διαταραχές, παρόλο που δεν αποτελούν ένα σταθερό σύμπτωμα αλλά μια μεταβατική φάση που συνοδεύει την ανάπτυξη του παιδιού, μπορούν να προκαλέσουν μακροπρόθεσμα δυσκολίες στην ανάπτυξή του και γι’ αυτό απαιτούν άμεση φροντίδα (Windaus 2012).

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΪΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

    Αναγκαία είναι λοιπόν η διερεύνηση τόσο των συνθηκών μέσα στις οποίες εκδηλώθηκαν οι δυσκολίες όσο και του νοήματος που προκύπτει. Επίσης είναι απαραίτητο να αναδειχτούν οι τυχόν συγκρούσεις που έχουν εσωτερικευθεί. Να βρεθεί η αιτία (ή οι αιτίες) της παρούσας δυσκολίας και να δημιουργηθούν εκ νέου οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξή του.