Μαθησιακές Δυσκολίες

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ.

Η ανάπτυξη του παιδιού είναι το αποτέλεσμα της συνέργειας σωματικών, κοινωνικών και ψυχικών παραγόντων, γεγονός που αποτελεί βασικό στοιχείο για την κατανόησή μας ως προς τις μαθησιακές δυσκολίες. Οι παράγοντες αυτοί βρίσκονται σε συνεχή αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση μεταξύ τους και περιγράφουν το αποτέλεσμα της ενεργητικής συμμετοχής και παρέμβασης του παιδιού στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μέσα από διαδικασίες προσαρμογής – αφομοίωσης, γενίκευσης -αφαίρεσης, κατανόησης – ερμηνείας. Η ανάπτυξη και η μάθηση υπόκεινται σε μια λογική συνέχειας (Αβραμίδου 2004). Κατά συνέπεια, η μαθησιακή δυνατότητα του παιδιού εξαρτάται «α) από τις ιδιοσυστατικές του ικανότητες, β) από το κίνητρο για μάθηση, γ) από την ασυνείδητη φαντασιωτική του λειτουργία, δ) από την ικανότητά του για συναισθηματική επένδυση και οριοθέτηση στόχων και επιδιώξεων που σχετίζονται με τη μάθηση, ε) από την εξοικείωσή του με την ομιλούμενη γλώσσα του σχολείου και τέλος, στ) από τον βαθμό που τα επιτεύγματά του στη μαθησιακή διαδικασία ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των γονιών, του σχολειού και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος» (Αναγνωστόπουλος 2000).

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

    Με βάση τα παραπάνω, η σχολική αποτυχία, οι μαθησιακές δυσκολίες, ορίζονται εξαρχής ως ένα περίπλοκο ζήτημα με πολλές και διαφορετικές αιτίες. Αντίστοιχα, η εκτίμηση και η διαχείριση περιστατικών με αίτημα τη διερεύνηση μαθησιακών δυσκολιών πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τόσο τις βιολογικές, ιδιοσυγκρασιακές, αναπτυξιακές και μαθησιακές δυνατότητες, όσο και την ψυχική, συναισθηματική πραγματικότητα, όπως αυτή καθορίζεται από την ιδιαιτερότητα του κάθε παιδιού, εφήβου, ενήλικα.