«…Τα λόγια σου αν θες να σώσεις, στον κόσμο να τα δώσεις…»
«…το πολύ πολύ να πρόκειται για παιχνίδι που μοιάζει μ’ εκείνο των παιδιών. Μιας τρομερής σοβαρότητας. Γιατί όταν ένα παιδί παίζει, διακινδυνεύει τα πάντα. Παίρνει μια μικρή πέτρα και, καθισμένο στον κήπο του σπιτιού του όταν σουρουπώνει, κρατώντας τη μικρή πέτρα στην παλάμη του χεριού του λέει ότι εκείνη η μικρή πέτρα είναι ο κόσμος. Υπογραμμίζω: δεν το σκέφτεται απλώς, αλλά το λέει, γιατί μόνο όταν το λέει τα μάγια πραγματοποιούνται και η μικρή πέτρα γίνεται ο κόσμος: είναι απόλυτη συνθήκη…»
Antonio Tabucchi
Ο λογοθεραπευτής έχει κύριο στόχο με την αξιολόγηση του να ανακαλύψει την ευχαρίστηση που αντλεί ένα παιδί από την επικοινωνία και επιμέρους στόχους την εκτίμηση των ψυχογλωσσικών επιπέδων (φωνητικό-φωνολογικό, σημασιολογικό, συντακτικό, πραγματολογικό) και των γνωσιακών δυνατοτήτων.
Οι πρώιμες αυτές δυσκολίες των γονιών στη διεπίδρασή τους με το βρέφος, καθώς δεν γίνονται αντικείμενο συμβολικής επεξεργασίας και αναπαράστασης, επηρεάζουν τον δεσμό βρέφους-γονιών και αντανακλώνται στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του βρέφους (Lebovici 1990 – Papousek 2001 – Fraiberg 2011 – Brisch 2014 – Dornes 2004).
Οι συνδυασμοί της συμπεριφοράς μητέρας-βρέφους που προκύπτουν από την εκτίμηση της δυαδικής σχέσης, μπορούν να ερμηνευτούν με βάση το κατά πόσο η γονεϊκή συμπεριφορά σχετίζεται με τα σήματα του παιδιού και την αναδυόμενη συμπεριφορά του.
H Ψυχαναλυτική θεραπεία βρεφών-μητέρων είναι μια ψυχαναλυτική μέθοδος προσαρμοσμένη στις ανάγκες του βρέφους με την παρουσία της μητέρας του.
Η ανάπτυξη του παιδιού είναι το αποτέλεσμα της συνέργειας σωματικών, κοινωνικών και ψυχικών παραγόντων, γεγονός που αποτελεί βασικό στοιχείο για την κατανόησή μας ως προς τις μαθησιακές δυσκολίες.
Η δουλειά με τους γονείς είναι μια δυναμική διαδικασία, που διέπεται από την ψυχαναλυτική σκέψη, είναι μια ανατρεπτική και πολύπλευρη δουλειά.
Θέλοντας να κατανοήσουμε και να αποκαταστήσουμε (να θεραπεύσουμε) τις δυσκολίες των παιδιών, ώστε να μπορούν να υπάρχουν και να επικοινωνούν χωρίς προβλήματα με τους άλλους (ενήλικες και αλλά παιδιά) δημιουργήσαμε μια θεραπευτική ομάδα παιχνιδιού
Σκοπός της εποπτείας είναι η βελτίωση της ποιότητας της θεραπευτικής διαδικασίας.
Ο λογοθεραπευτής έχει κύριο στόχο με την αξιολόγηση του να ανακαλύψει την ευχαρίστηση που αντλεί ένα παιδί από την επικοινωνία και επιμέρους στόχους την εκτίμηση των ψυχογλωσσικών επιπέδων (φωνητικό-φωνολογικό, σημασιολογικό, συντακτικό, πραγματολογικό) και των γνωσιακών δυνατοτήτων.
Οι πρώιμες αυτές δυσκολίες των γονιών στη διεπίδρασή τους με το βρέφος, καθώς δεν γίνονται αντικείμενο συμβολικής επεξεργασίας και αναπαράστασης, επηρεάζουν τον δεσμό βρέφους-γονιών και αντανακλώνται στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του βρέφους (Lebovici 1990 – Papousek 2001 – Fraiberg 2011 – Brisch 2014 – Dornes 2004).
Οι συνδυασμοί της συμπεριφοράς μητέρας-βρέφους που προκύπτουν από την εκτίμηση της δυαδικής σχέσης, μπορούν να ερμηνευτούν με βάση το κατά πόσο η γονεϊκή συμπεριφορά σχετίζεται με τα σήματα του παιδιού και την αναδυόμενη συμπεριφορά του.
H Ψυχαναλυτική θεραπεία βρεφών-μητέρων είναι μια ψυχαναλυτική μέθοδος προσαρμοσμένη στις ανάγκες του βρέφους με την παρουσία της μητέρας του.
Η ανάπτυξη του παιδιού είναι το αποτέλεσμα της συνέργειας σωματικών, κοινωνικών και ψυχικών παραγόντων, γεγονός που αποτελεί βασικό στοιχείο για την κατανόησή μας ως προς τις μαθησιακές δυσκολίες.
Η δουλειά με τους γονείς είναι μια δυναμική διαδικασία, που διέπεται από την ψυχαναλυτική σκέψη, είναι μια ανατρεπτική και πολύπλευρη δουλειά.
Θέλοντας να κατανοήσουμε και να αποκαταστήσουμε (να θεραπεύσουμε) τις δυσκολίες των παιδιών, ώστε να μπορούν να υπάρχουν και να επικοινωνούν χωρίς προβλήματα με τους άλλους (ενήλικες και αλλά παιδιά) δημιουργήσαμε μια θεραπευτική ομάδα παιχνιδιού
Σκοπός της εποπτείας είναι η βελτίωση της ποιότητας της θεραπευτικής διαδικασίας.
